Het leven is veel de wereld is veel als je de nieuwsberichten volgt maar dat doe je al een tijd niet meer je bent volledig afgestompt doordat er wordt gestruikeld, geschopt, gescholden om steeds dezelfde steen De steen van angst voor de ander, de onbekende, de vreemdeling de angst voor het kwijtraken, het veranderen, het… Lees verder De steen
Vanuit de grond onder je voeten grijpt de herfstkou flinterdun je blote enkels beet en scharrelt onder je lichaamsbeharing door omhoog. Niets houdt hem tegen. Hij kruipt in je korte broekspijpen en onder je huid en verspreidt zodra hij je buik bereikt met ijzig gevoel voor drama een onbedwingbare rilling die niet meer stopt. Hij… Lees verder Herfst
Als de snee te diep is om pleisters te plakken en de dokter geeft niet thuis Als de nacht te donker is en de hemel zonder sterren, de straatlantaarns uit Kom dan bij mij ik kan je pijn verzachten door er voor jou te zijn te zitten, te laten, te vloeken, te praten, te luisteren… Lees verder Troostliedje
Elke ochtend, als de eerste zonnestralen langs de randen van de gordijnen naar binnen piepen, springt ze precies door de grote kier op de vensterbank in de zon. Daar zit ze dan, ze wast voorzichtig haar poten en haar oren en kijkt schuin door de onderste raampjes naar buiten. Ze hoort al vogeltjes kwetteren en… Lees verder De kat in de vensterbank
Als je de dag aftelt tot je de vrijheid van het weekend bereikt – Hoe vastgebonden ben je dan aan de paal van zekerheid en ambitie? Welke indianen dansen joelend om je heen met kreten van verdwazing? Wat is onder aanwakkerend vuur de liefde voor jouw leven je waard? Wie laat jij werkelijk de touwen… Lees verder Vrijdag
Stel je voor dat je een kopje thee gaat zetten. Je pakt de pot vast en merkt dat hij gebroken is. Wat doe je dan? Je kunt hem krampachtig en stevig vasthouden, maar dat hou je natuurlijk nooit lang vol. Zeker niet met een inhoud van kokend water. Dat werkt dus niet. Je kunt hem… Lees verder De theepot is gebroken
O god, laat mij geen oude man worden met vlekken op zijn broek die zachtgekookte eieren voor hardgekookte aanziet zijn verse croissant in de koffie sopt en daarna het schoteltje leegslurpt als een mijnwerker met 40 jaar trouwe dienst in zijn eten hoest en met een glimlach om zijn kleurloze lippen dood gevonden wordt in… Lees verder Hotelleven
Het is een bijzondere familie, die familie Uithethierennu en dat is het! Vader is een lange man, goed gekleed, vaak in driedelig kostuum en zijn schaduw heet Wegvanhier. En zoals je weet van schaduwen, die kun je niet losknippen of wegpoetsen, ze lopen altijd met je mee. Alleen in het felste licht van een zon… Lees verder De familie Uithethierennu
Omvergewalmd door de stad loop ik nog op ontbijtei, koffie, afgebakken brood botsende parfums van twee dames tegemoet in een rolkofferparade van het station naar het centrum Het is fris, met wind, ik kies de zonkant waar ik stoot op blokkeervrouwen altijd met drie, liefst iets ouder, met meer parfum en vochtige mensengeur en nog… Lees verder Citytrip
Dit huis waar muizen trappen lopen over gietijzeren balustraderanden Dit huis waar mos van dakpannen spoelt en als dode vogels neervalt op het terras voor mijn slaapkamerdeur Dit huis waar brie en camembert de boventoon voeren vermengd met warme wijn van dinergerechten Er valt ook cement uit muren De scheuren schieten in het balkon De… Lees verder Dit huis
