Het liefst heb ik van die grote brokken speculaas die je zelf moet breken in de koektrommel en waarin je je kunt verslikken door je eigen gulzigheid. Heerlijk hoe het in je mond smelt, maar er blijven ook altijd een paar van die irritante korrels (zand?) onder je tong zitten. In het weekeinde een chocoladeletter… Lees verder Sinterklaassentiment
Ken je dat? Dat je wakker wordt en de dag zich veel langzamer dan normaal lijkt te ontvouwen? Dat alles in een ander tempo gebeurt dan je gewend bent. Dat je jezelf soms inhaalt of juist ziet vertrekken. Zo’n dag waarop het altijd zomer is en je naar buiten gaat zonder jas. Het overdadige zonlicht… Lees verder Achter de regenboog
Tafeldekken. Ik twijfel voor de porseleinkast tussen gewoon wit en zondags servies. Moeder rolt het damasten tafellaken uit vanachter de verre bomenrij in de polder. Het doet de koeien veranderen in schaduwen als ik net nog het peper-en-zoutstel van tafel grijp voordat ook mijn voeten verdwijnen in de koude witte waas. Ze heeft de kaarsen… Lees verder Avondmaal
Ik wandel de stenen trappen tegen de berg op, steeds steiler, steeds hoger, voel mijn voeten telkens wegglijden en zoeken naar houvast. Dit landschap kleedt zich in een oogwenk om van een lieflijk stromend riviertje door een mooi groen dal in een imponerende berg met steile wanden vol loshangende, maar hopelijk vastzittende rotsblokken. Hier hebben… Lees verder Stenen reuzen
Het leven is veel de wereld is veel als je de nieuwsberichten volgt maar dat doe je al een tijd niet meer je bent volledig afgestompt doordat er wordt gestruikeld, geschopt, gescholden om steeds dezelfde steen De steen van angst voor de ander, de onbekende, de vreemdeling de angst voor het kwijtraken, het veranderen, het… Lees verder De steen
Vanuit de grond onder je voeten grijpt de herfstkou flinterdun je blote enkels beet en scharrelt onder je lichaamsbeharing door omhoog. Niets houdt hem tegen. Hij kruipt in je korte broekspijpen en onder je huid en verspreidt zodra hij je buik bereikt met ijzig gevoel voor drama een onbedwingbare rilling die niet meer stopt. Hij… Lees verder Herfst
Als de snee te diep is om pleisters te plakken en de dokter geeft niet thuis Als de nacht te donker is en de hemel zonder sterren, de straatlantaarns uit Kom dan bij mij ik kan je pijn verzachten door er voor jou te zijn te zitten, te laten, te vloeken, te praten, te luisteren… Lees verder Troostliedje
Elke ochtend, als de eerste zonnestralen langs de randen van de gordijnen naar binnen piepen, springt ze precies door de grote kier op de vensterbank in de zon. Daar zit ze dan, ze wast voorzichtig haar poten en haar oren en kijkt schuin door de onderste raampjes naar buiten. Ze hoort al vogeltjes kwetteren en… Lees verder De kat in de vensterbank
Als je de dag aftelt tot je de vrijheid van het weekend bereikt – Hoe vastgebonden ben je dan aan de paal van zekerheid en ambitie? Welke indianen dansen joelend om je heen met kreten van verdwazing? Wat is onder aanwakkerend vuur de liefde voor jouw leven je waard? Wie laat jij werkelijk de touwen… Lees verder Vrijdag
Stel je voor dat je een kopje thee gaat zetten. Je pakt de pot vast en merkt dat hij gebroken is. Wat doe je dan? Je kunt hem krampachtig en stevig vasthouden, maar dat hou je natuurlijk nooit lang vol. Zeker niet met een inhoud van kokend water. Dat werkt dus niet. Je kunt hem… Lees verder De theepot is gebroken
