Inlandse eik

Op een bankje zitten in het park aan de rand van de stad en daar luisteren naar de vogels èn de bomen. Als ik er in mijn gedachten voorzichtig aan denk, kan ik er al van wegdromen. Wanneer ik er ben, kijk ik altijd even naar die ene grote eikenboom vlak naast de vijver. Hij… Lees verder Inlandse eik

Februarizon

De februarizon is toch de mooiste omdat hij met zijn stralenkracht het ijs smelt de sneeuw ontdooit de kou verjaagt ook uit je lijf de mist oplost de sneeuwklokjes  doet groeien en bloeien de donkere gedachten verdrijft de bomen ontwaakt  ook de dieren uit hun winterslaap de trekvogels lokt en lonkt om terug te keren … Lees verder Februarizon

Over twee broertjes

Mijn broer en ik schelen niet zoveel qua leeftijd, toch ben ik de jongste thuis en daarmee de drukste en soms ook lastigste volgens mijn ouders. Als we samen buitenspelen, roept Moeder altijd: ‘Ido, kom snel naar huis en neem Rikje mee!’ Dat komt omdat Rik meestal diep in gedachten verzonken is en niet hoort… Lees verder Over twee broertjes

Waar ijs brandt

Ik wil gaan staan als nooit tevoren afdalen uit mijn ivoren toren en naar het verlossende licht toegaan de stralen als lauwerkrans dragen in mijn haar en dansen als derwisj, ronddraaien op de binnenplaats Ik heb de wil om op te staan die heb ik diep, diep opgeput uit de krochten van mijn ziel uit… Lees verder Waar ijs brandt

Hoe ijs brandt

Op kleine voetjes stapte het mannetje door de kamer heen en weer. Met zijn vishengel als geweer marcheerde hij langs de rijen soldaten om ze de goede kant te wijzen en waartegen gevochten moest. Met de gatenbal en de koperen vazen van oma speelde hij de sterren van de hemel op de kegelbaan. Tussen de… Lees verder Hoe ijs brandt

Ontwakenend

straatlicht verdwijnt zonlicht verschijnt  via schaduwen op de muur boven het bed het uitrekkend bewegen van armen synchroniseert  met het knakken van gewrichten onder de dekens de verwarming suist en tikt door het huis dakbalken kraken en kreunen wat  terwijl de wind onder de dakpannen rommelt het ontbreken van vogelgeluiden in schril contrast kleine voetstappen… Lees verder Ontwakenend

Lief

Als baby toverde ze al een glimlach op elk willekeurig gezicht dat zich boven haar wieg vertoonde. Grote, jonge, oude of scheve gezichten, ze veranderden allemaal van vorm en kleur en zeiden iets van: ‘Wat een leuk neusje,’ ‘O, die heldere ogen,’ ‘Wat een moppie, poepie, schatje,’ of gewoon: ‘Aaah, wat lief!’ En dat was… Lees verder Lief

Mededogen

Laat het ongehoorde doorklinken in al het misbaar de verwijten het over-en-weer gebakkelei van misplaatste meningen met feiten luister ik naar wat niemand zei maar iedereen dacht in het duister van de eigen gedachten zo vlak voor het slapen of ontwaken: rust en kalmte zijn ogenschijnlijk veel makkelijker te bewaken dan zinloos geweld maar vragen… Lees verder Mededogen

De vrouw met de zwavelstokjes

Het was een koude winteravond, de lantaarns brandden al en de temperatuur daalde hard. De vrouw had alles geprobeerd om haar zwavelstokjes te verkopen vandaag. Eerst had ze op de markt rondgelopen, hopend op wat gulheid van de mensen zo vlak voor Kerstmis. Later had ze nog bij de kerk gestaan, die volliep met mensen… Lees verder De vrouw met de zwavelstokjes

Kunsttranen

Keihard is het rotsblok van de tijd waarop mijn tranen uiteenspatten in de ruimte keihard en nat doordrenkt van zilte, zoete en bittere verhalen die ik uit mijn kwetsbaarheid heb geknepen door de molen van mijn afwezige vader gehaald uit de jurken van mijn verloren moeder gemangeld geplengd gestort – kristallen in het gewapend beton… Lees verder Kunsttranen