Elke reis begint
met het vertrek
Soms zegt je lijf dat je moet gaan
en dan ga je –
op je bek
Want zonder verdriet geen troost
en zonder pijn geen steun
en zonder boosheid geen
grenzen die je tegenkomt
Zo ga je alleen maar niet verloren
want door de schaduw onder je
weet je de zon als reisgenoot
Hoeveel risico durf je te lopen
om je bestemming te bereiken?
Hoeveel dromen verslaap je
voor je je zelf echt wakker roept?
Het zit ‘m niet in het lopen
de kunst is te durven gaan:
‘de eerste stap gelijk de verste hier vandaan’
Maar jij staat nu te wachten op een station
zoals andere mensen wachten op een trein
het vertrek voor lang, lang uitgesteld
de beweging gestold in zijn.
Ido, januari 2009
