O god, laat mij geen oude man worden met vlekken op zijn broek die zachtgekookte eieren voor hardgekookte aanziet zijn verse croissant in de koffie sopt en daarna het schoteltje leegslurpt als een mijnwerker met 40 jaar trouwe dienst in zijn eten hoest en met een glimlach om zijn kleurloze lippen dood gevonden wordt in… Lees verder Hotelleven
Het is een bijzondere familie, die familie Uithethierennu en dat is het! Vader is een lange man, goed gekleed, vaak in driedelig kostuum en zijn schaduw heet Wegvanhier. En zoals je weet van schaduwen, die kun je niet losknippen of wegpoetsen, ze lopen altijd met je mee. Alleen in het felste licht van een zon… Lees verder De familie Uithethierennu
Omvergewalmd door de stad loop ik nog op ontbijtei, koffie, afgebakken brood botsende parfums van twee dames tegemoet in een rolkofferparade van het station naar het centrum Het is fris, met wind, ik kies de zonkant waar ik stoot op blokkeervrouwen altijd met drie, liefst iets ouder, met meer parfum en vochtige mensengeur en nog… Lees verder Citytrip
Dit huis waar muizen trappen lopen over gietijzeren balustraderanden Dit huis waar mos van dakpannen spoelt en als dode vogels neervalt op het terras voor mijn slaapkamerdeur Dit huis waar brie en camembert de boventoon voeren vermengd met warme wijn van dinergerechten Er valt ook cement uit muren De scheuren schieten in het balkon De… Lees verder Dit huis
In het dorpje in de woestijn staan maar vijf bomen. Twee bij de waterput, twee op het plein en één bij het huisje van oude Emma, maar daar durft niemand van de kinderen te komen. De kleine jongen geniet altijd van de bomen en van de paar vogels die er soms in zitten. Er is… Lees verder De binnentuin
Niet de kat, maar ik krab aan de deur Aan het deurtje van mijn hart, maar Er zit een hele zware dranger op of Ik zit aan de verkeerde kant te miauwen Aan de verkeerde kant van de tijd waar Liefde meer dan een levenlang duurt Waar alles klopt en past en sluit als Een… Lees verder Niet de kat
Piep kraak … piep kraak … zo weerkaatste het knerpende geluid van de grote, oude fietswielen door de straat. Voorop zat een grote bak en achterop hingen zware tassen. Alles zat vol met schoenen, net herstelde en mooi opgepoetste schoenen, daar was hij de hele ochtend zoet mee geweest. Zijn vader repareerde met naald en… Lees verder De schoenlapper en de grote wijze
Wat zou ik graag dichtbij zijn, dicht bij mezelf zijn en warm van binnen, van binnen aangeraakt door buiten, door buiten vol aanwezig te zijn. Ido, 13 mei 2020
Some goodbyes come with hellos” De Drempelaars, wie kent ze niet? Bijna niemand en toch ook weer iedereen. Drempelaars zijn kleine wezentjes, watervlug, die leven in de liminaliteit, het ondertussen. In dit grens- of overgangsgebied zijn ze hyperactief en welhaast onzichtbaar. Alleen als je goed uit je ooghoeken kijkt, kun je ze waarnemen. Sommige mensen… Lees verder De drempelaars
Ik heb nog steeds het idee Dat het niet lekt langs het plafond Maar dat de natte plekken op mijn kussen De neerslag zijn van ons verdwijnen Er zitten kronkelende breuken in het stucwerk Plus loslatende schilfers daarbij En waar is het wij in ons scheiden nu jij weggaat? Soms denk ik dat ik het… Lees verder Lek
