In het dorpje in de woestijn staan maar vijf bomen. Twee bij de waterput, twee op het plein en één bij het huisje van oude Emma, maar daar durft niemand van de kinderen te komen. De kleine jongen geniet altijd van de bomen en van de paar vogels die er soms in zitten. Er is… Lees verder De binnentuin
Niet de kat, maar ik krab aan de deur Aan het deurtje van mijn hart, maar Er zit een hele zware dranger op of Ik zit aan de verkeerde kant te miauwen Aan de verkeerde kant van de tijd waar Liefde meer dan een levenlang duurt Waar alles klopt en past en sluit als Een… Lees verder Niet de kat
Piep kraak … piep kraak … zo weerkaatste het knerpende geluid van de grote, oude fietswielen door de straat. Voorop zat een grote bak en achterop hingen zware tassen. Alles zat vol met schoenen, net herstelde en mooi opgepoetste schoenen, daar was hij de hele ochtend zoet mee geweest. Zijn vader repareerde met naald en… Lees verder De schoenlapper en de grote wijze
Wat zou ik graag dichtbij zijn, dicht bij mezelf zijn en warm van binnen, van binnen aangeraakt door buiten, door buiten vol aanwezig te zijn. Ido, 13 mei 2020
Some goodbyes come with hellos” De Drempelaars, wie kent ze niet? Bijna niemand en toch ook weer iedereen. Drempelaars zijn kleine wezentjes, watervlug, die leven in de liminaliteit, het ondertussen. In dit grens- of overgangsgebied zijn ze hyperactief en welhaast onzichtbaar. Alleen als je goed uit je ooghoeken kijkt, kun je ze waarnemen. Sommige mensen… Lees verder De drempelaars
Ik heb nog steeds het idee Dat het niet lekt langs het plafond Maar dat de natte plekken op mijn kussen De neerslag zijn van ons verdwijnen Er zitten kronkelende breuken in het stucwerk Plus loslatende schilfers daarbij En waar is het wij in ons scheiden nu jij weggaat? Soms denk ik dat ik het… Lees verder Lek
Ik nodig jullie allemaal uit in mijn boomgaard op een mooie, zwoele zomeravond. Je ziet het fruit al aan de bomen hangen en er komt een licht zoete geur naar je toe zweven bij aankomst. Tussen de twee rijen appelbomen in staat een lange, feestelijk gedekte tafel met verschillende soorten kleden en gekleurde servetten. Er… Lees verder Het laatste avondmaal
Ik stond op de tramhalte en zag je schuiven elke namiddag het standbeeld in het park te hoog om op te winden de reis naar Berchtesgaden te lang om aan te vangen Een plek achter het raam bezat je waar je rustig kon roken, dichten, spiegelen wat je waarnam en door gefilterd licht kon opschrijven… Lees verder Met je mee
Net geboren kijkt het meisje al met grote ogen om zich heen. Met een onderzoekende blik neemt ze de wereld in zich op. Je kunt zeggen dat het een ondernemend type is, want zodra ze kruipen kan, wil ze gelijk de trap opklimmen. En nu ze sinds kort lopen kan, begint vader zich pas echt… Lees verder Het meisje op de berg
Later, als we oud genoeg zijn om tijd te hebben en tijd genoeg hebben om te genieten van onze leeftijd, dan wonen we samen op een boerderijtje, een appeltaartboerderijtje. Dat was de droom die we elkaar voorhielden. Het mag geen grote moderne villa zijn of een enorm monumentaal pand van een herenboer of zoiets. Dat… Lees verder Een appeltaartboerderijtje
