Als kamelen op fluwelen voeten door de woestijn gaan
en zo de beweging van onze ouders voortdragen
Verdwalen in de tijd die doorloopt
over de rand van de ‘infinity pool of life’
en stilstaan achter muren van beton waar
Bedoeïenen hun tradities vieren en
vasthouden in krachtige vuurvaste handen
Als je afzinkt van de rug en je voeten weer op aarde plant
op het rode hete zand bent aanbeland
een oogopslag uit beeld –
een wankel evenwicht van omvallen of stilstaan
kijken of gezien, denken of gevoeld worden
gezongen, gestreeld, de stem geheeld
de leider aangelijnd naar de bron weerkeert
Als kamelen op fluwelen voeten door de woestijn gaan
en zo de beweging van onze voorouders dragen
Verloren in de tijd, de tijd is stuk
de tijd is haar waarheid kwijtgeraakt in de verhalen
die wij elkaar wijsmaken, energiebanen kruisen vliegtuigsporen
op het ritme van de maan, de fluit en de tamboerijn
het stille huilen van de wind door de kloof die de eenzame ziel beroert
Als je ’s nachts naar de sterrenhemel kijkt
draait de wereld zich 180 graden om
is de lucht vol van wolkenloze neerslag
en lijken bergen ruimteschepen, schikgodinnen, reuzen
die op elkaars schouders slaan en langzaam dansend
in elkaar schuilen en de kring rondom je sluiten
Als kamelen op fluwelen voeten door de woestijn bewegen
en zo ons voorgaan als gewenste ouders
dan kan ik diep buigen en vergeven
als jong dier zonder leidsels volgen en beleven
open en vrij ontvangen en doorgeven wat
de ziel mij ontfutselt en influistert
mijn diepst verzwegen verlangen
De stem van de woestijn klinkt in elke zandkorrel
kringelt met de rook van het vuur omhoog
weerkaatst in spelonken en kloven maakt gezichten
op de rotswanden en echoot na
oneindige klank van moeder aarde na
je lichaam opent en vergroot zich na
omarmt de hemel en de sterren na na
En je weet de deur van de woestijn staat altijd op een kier –
een zee van leegte zo vol, elke korrel een rotsblok en elke dag een kwartier
om te vervullen om los te laten tussen je vingers en je ziel is altijd ruimte
want je hart leidt je hand, want alles is zand
Ik zou zo graag als kamelen op fluwelen voeten door de woestijn gaan
mijn voorouders volgen in de kadans van de eindeloze karavaan
Ido, mei ‘23
