“Schat, zoek jij in dit pad de kalkoenbouillon, dan loop ik vast naar de wijn. Jane en André komen toch ook, hè? Dan moet ik echt ook lambrusco kopen, dus, zie ik je zo bij het brood?”
“Ja, euh, bij het brood.”
“Rode lambrusco, toch? En twee droge witte wijn?”
“Jaja, doe maar.”
—
“Hebben we nu al afbakbrood en toastjes, schat? Hallo, wat reageer je sloom, kom, pak jij daar de toast? Doe ik de broodjes!”
“Jurgen, doe nou niet zo gestrest, dat is nergens voor nodig, dit is de grootste Albert Hein van Nederland, ze hebben hier echt alles en …”
“Tuurlijk schat, maar stel dat het er niet is, dat kan ik me niet veroorloven. Kom, naar de desserts, we moeten nog veel meer hebben.”
“Jur, ik neem de kar, en ik blijf hier.”
“Ach schatje, kost het je zoveel moeite? Ik weet het niet precies, maar in jouw situatie … Je moet me wel aangeven wat ik moet doen hoor.”
“Daar wil ik het juist over hebben met je, Jur, …, Jur?”
—
“Tadaa! En de cranberrysaus ook gevonden, goed hè? Blijf jij hier maar staan, je moet je niet teveel inspannen. Ik ga op zoek naar de advocaat voor oma Mies. Shit, waar staat dat spul nou ook alweer?”
“Jur, wil je even …
—
Hé! Jur, ik ben hier vast gaan staan, hier sta ik wat minder in de weg, kom eens bij me lieverd?”
“Nee, wacht Mar, ik zie dat we de aardappelgratin zijn vergeten. Die staat helemaal bij de ingang. Ben zo terug schatje.”
—
“Ben ik weer, zooo, ook gevonden, druk is het vandaag, is het altijd zo druk bij de Appie?”
“Nee en luister!”
“Eerst een kus…
En heb je al bedacht wanneer we het gaan vertellen aan de familie?”
“Ik wil je iets zeggen, nee … Jur, kom terug!”
—
“Wat zei je schat? Ik heb de kaasjes en zo al meegenomen, best prijzig allemaal zeg.”
“Dat je hier, nu, blijft staan verdorie en luistert!”
“O, sorry, jeetje, spelen je hormonen nu al op? Ik dacht dat ..”
“Jur, kop dicht!”
“…”
“Jurgen van der Zande, luister even heel goed, ik … ik ben vanochtend ongesteld geworden.”
“Maar, huh, wat zeg je? Betekent dat … dat je?”
“Ja schat, ik heb me ook nog eens getest en ik ben niet zwanger, alleen over tijd, ik … ik…”
“Getver … Shit! Wat nu schatje, wat zullen we …, doen we geen kerst of wat, waar gaan we … nou?”
“We doen gewoon de rest van de boodschappen. Maar liefste, doe het alsjeblieft nu eens rustig aan. Thuis heb ik je echt nodig. Straks. Wat er ook gebeurt, het is overmorgen gewoon kerst.”
Ido, 30 juli 2024