Berichten

Het liefst heb ik van die grote brokken speculaas die je zelf moet breken in de koektrommel en waarin je je kunt verslikken door je

Ken je dat? Dat je wakker wordt en de dag zich veel langzamer dan normaal lijkt te ontvouwen? Dat alles in een ander tempo gebeurt

Tafeldekken. Ik twijfel voor de porseleinkast tussen gewoon wit en zondags servies. Moeder rolt het damasten tafellaken uit vanachter de verre bomenrij in de polder.

Ik wandel de stenen trappen tegen de berg op, steeds steiler, steeds hoger, voel mijn voeten telkens wegglijden en zoeken naar houvast. Dit landschap kleedt

Het leven is veel de wereld is veel als je de nieuwsberichten volgt maar dat doe je al een tijd niet meer je bent volledig

Vanuit de grond onder je voeten grijpt de herfstkou flinterdun je blote enkels beet en scharrelt onder je lichaamsbeharing door omhoog. Niets houdt hem tegen.

Als de snee te diep is om pleisters te plakken en de dokter geeft niet thuis Als de nacht te donker is en de hemel

Elke ochtend, als de eerste zonnestralen langs de randen van de gordijnen naar binnen piepen, springt ze precies door de grote kier op de vensterbank

Als je de dag aftelt tot je de vrijheid van het weekend bereikt – Hoe vastgebonden ben je dan aan de paal van zekerheid en

Stel je voor dat je een kopje thee gaat zetten. Je pakt de pot vast en merkt dat hij gebroken is. Wat doe je dan?